In contact met een hert en paarden.

Vandaag de 2de dag door de Pyreneeën, het oostelijke deel richting Andorra.
Weer over prachtige wegen met ruime bochten en prachtige vergezichten en leuke verassingen.
Maar ik moet beginnen met een herhaling van de geschiedenis.
Vorig jaar toen we door de bergen reden, ik weet bij god niet meer waar, kreeg Gerard de schrik van zijn leven doordat er een hert voor zijn wielen de weg oversprong. Nou het jong van dat hert heeft een wereldreis gemaakt en sprong vandaag op ongeveer gelijke afstand voor
mijn wielen de weg over. Was eigenlijk te verbaasd om te reageren. Maar moest wel meteen denken aan Gerard en vorig jaar.
Ook vandaag veel besneeuwde bergtoppen en prachtige vergezichten en daar zit je lekker om je heen te kijken en dan moet je in de remmen omdat een hele kudde paarden bezit heeft genomen van de weg en kun je beter wat gaan drinken of een sanitaire stop houden want ze nemen er alle tijd voor.
De hoogste top lag vandaag op ruim 2100 meter en we wat beter hadden opgelet en een stukje gelopen hadden we nog sneeuwballen kunnen gooien, maar helaas dat zagen we pas toen we in de achteruitkijkspiegel keken. Dus: te laat.
De grootste verrassing kwam pas aan het einde van de rit.
We komen aan bij het hotel en melden dat we gereserveerd hebben. Verbaasde gezichten. Nee hoor, uw naam is niet bekend. Heeft u een bevestiging gehad? Die had ik dus overhandig het papiertje en wat blijkt: We zijn een dag te vroeg!!!!! Dat was snel opgelost maar nu hebben we een nieuw probleem. Wat te doen met de extra dag vakantie???? Daar gaan we het bij een goed glas maar eens over hebben.
Tot morgen.