Het kasteel van La Mancha

De graaf van Herrera was vannacht ws. verdrietig want tegen alle verwachtingen in regende het vanmorgen en dat zou zo blijven, zei de hotel eigenaar.
Dus vertrokken we in regenkleding richting Madrid. Na een uurtje werd het weer wat beter en deden we een poging om zonder regenkleding ons pad voort te zetten. Langzaam maar zeker verdwenen de donkere wolken achter ons en bleven ze in de bergen hangen om het territorium van de graaf rijkelijk van water te voorzien.
De Spaanse hoogvlakte blijft een mooie plek om te rijden, in de verte lijkt het op de vlaktes die we vorig jaar in de VS hebben gezien. Ook hier kom je onderweg bijna niemand tegen en hebben we bijna 2 uur gereden zonder iemand tegen te komen. Dan is samen rijden een groot geluk.
In de buurt van Madrid werd het erg druk en Truus had moeite zich aan de gemaakte route te houden. Na 3 keer de verkeerde afslag in een wirwar van wegen hadden we het gehad.
Dus is besloten met algemene stemmen dat we de stad een andere keer aandoen samen met Ferry en Ineke. Want daar hadden we ten slotte de afspraak om de stad te bezoeken mee gemaakt.
Omdat we toch wel erg graag de Pyreneeën vanuit de spaanse kant willen zien zijn we door gereden naar Almazan, om morgen door te rijden naar Pamplona. Onderweg kwamen we daardoor via een prachtige route door de bergen bij het kasteel van Don Quichot terecht in het district La Mancha. Daar moesten natuurlijk foto's van gemaakt worden.
We eindigden uiteindelijk bij een hotel hier in het dorp waar een jonge man met een pluizig baartje van amper 20 ons geen kamer wilde geven want het hotel had geen kamers vrij???
Buiten hoorden we van mensen op straat toen we naar een ander hotel vroegen dat de jonge man het niet op motorrijders had.
Maakt niet uit we zitten nu in een prima hotel en hoeven moreg nog maar een goede 200 km te rijden voordat we in Pamplona zijn en zaterdag dan onze tocht door de Pyreneeën kunnen starten.
Tot morgen maar weer.