In het brandend zand, met veel water.

Eerst even onze oudste zoon feliciteren met zijn verjaardag:Gefeliciteerd, maak er een fijne dag van met je vriendin en je broer en zus. De kadootjes volgen als we thuis zijn.
Dan nu de dag van vandaag; We slapen onder het wakende oog van de Graaf van Herrera die vanuit zijn kasteel hoog op de berg waakt over het volk in het dorp.
We hebben een klein hotelletje gevonden met garage (waar het bier wordt bewaard) en waar onze motoren veilig staan achter slot en grendel.
Vanmorgen zijn we via de kustweg de Spaanse hoogvlakte opgereden en hebben dat 400 km volgehouden.
In het begin zie je olijfbomen, sinaasappelbomen. Velden vol met zonnebloemen waar Vincent van Goch jaloers op zou zijn en druiven ranken. Langzaam maar zeker wordt het kaler en verdwijnen de sinaasappels en de en druiven en blijven alleen de olijfbomen nog over. Maar na 150 km zijn ook die verdwenen en zien we alleen nog kale vlaktes met stenen en rotspartijen. We stijgen naar een hoogte van 1250 meter en de temperatuur stijgt tot boven de 45gr.
Ik heb een halve liter water naar binnen gegoten en toch blijf ik sterretjes zien. Nog meer drinken dus en suiker eten geeft zuster Matty als advies. Het werkt. Als we eenmaal bij de graaf zijn aangeland heb ik minstens 3 liter vocht binnen gegoten.
Onderweg stoppen we regelmatig voor foto's en om ons in te smeren. Toch zien mijn lippen eruit of er een piranha in heeft gehangen.
Onderweg komen we op 1000 meter hoogte ook nog een stuwmeer tegen en omdat het zo heet is willen we eigenlijk het water in. Het blijkt verboden en brave burgers als we zijn vervolgen we onze weg. Al zoekend naar een hotel wat we vinden enkele km na het stuwmeer. Die graaf heeft toch goed om zijn volk gedacht. Mooi weer en vocht in voorraad. Beter kan bijna niet. Op een goed glas bier na dan. Dan ga ik drinken:
Proost Terry, op je verjaardag.,